Bu yazının orijinali, İşçilerin Uluslararası Birliği-Dördüncü Enternasyonal’in yayın organı Correspondencia Internacional’in (Uluslararası Haberleşme) Pandemi ve Kapitalist Kriz Karşısında Kadınlar başlıklı özel sayısında yayımlanmıştır.
Çeviri: Kadın Dayanışması
Santa Marta’da rehber öğretmen olan Diana Diaz ile devlet başkanı Duque’ye ve onun kemer sıkma planlarına karşı süren mücadelede kadınların konumunu konuştuk.
Duque’nin kemer sıkma politikalarına karşı mücadelede kadınlar nasıl bir rol oynuyorlar? Özellikle barikatlarda, yol kesme eylemlerinde ve “ön saf”ta [primera línea: eylemlerin en önünde gaz maskesi ve kalkanlarla yürüyüp kitlenin güvenliğini sağlayan aktivistler- ç.n.] nasıl bir rolleri var?
Her meslekten ve her yaştan kadın, grevde yadsınamaz bir rol oynuyor. Hem sözde hem pratikte mücadeleye dahil olan kadınlar, ülkemizde hiç görülmemiş ve duyulmamış ölçekteki bu toplumsal ayaklanmada, özellikle de bu tarihi greve öncülük eden gençlerin arasında, müthiş bir role sahip. Tüm saflarda, özellikle de ön safta, kendilerine “maskeli kadınlar” diyen, anneler ve kızlarından oluşan gruplar yer alıyor. Tüm eylemlerde çocukları koruma, ajitasyon, çatışma, gıda ve ilaç tedariki, mahalle dayanışması, müzik ve dansta onlar var. Popayán’da ESMAD (çevik kuvvet) tarafından tecavüze uğrayıp katledilen ve grevin şehidi ve kahramanı olan Alison Meléndez gibi hayatını kaybeden kadınlar var. Ön saf demek, duyarlılığın ve onurun, yaşamın ve hayallerin safı demektir; kadınlar da işte bunu hayata geçiriyorlar.
Popayán’daki feminist kolektifler, bir eylem sırasında polis tarafından tacize uğrayan Meléndez’in intihara sürüklenmesini lanetledi. Kadınlara yönelik kurumsal politik şiddet nasıl işliyor?
Devlet şiddeti, bütün kurumsal, sivil ve askeri araçlarıyla, her daim bu ülkede var olmuştur. Bugün eylem yapan ve geçmişte de hep eylemler düzenlemiş olan kadınlara herhangi bir saygı yok. İsyanı bir suç olarak gören devlet, gelişkin silahlar kullanarak, olanca şiddet ve öfkesiyle savaşıyor, aktivistlere sistematik baskı uyguluyor. Bu grevde devlet, diyalog kurma ve kriz çözme konusunda ne kadar aciz olduğunu ortaya koydu. Bu nedenle insanları öldürüyor ve katilleri de “düzgün insanlar” olarak sunuyor. Ancak Alison Meléndez örneğinde bu saldırganlık öyle bir raddeye vardı ki, Alison tecavüze uğradı ve katledildi. Çeşitli videolarda, “Gözaltına aldığımız kadına tecavüz ederiz” diyen askerler görülüyor. Bu yıl içinde şimdiye kadar 36’dan fazla kadın cinayeti yaşandı, Cauca’da cinayetler ve katliamlar gerçekleşti; sonuç olarak bugün Kolombiya’nın güneyindeki Valle del Cauca bölgesi genel grevdeki en büyük çatışma ve toplumsal isyan sahalarından birine dönüştü.
Bu mücadelenin zafere ulaşmasına ve Duque hükümetinin düşmesine giden yol nedir?
Aslında bu mücadele şimdiden bir zafer kazandı, çünkü mevcut hükümetin ve önceki tüm hükümetlerin tarihsel olarak nasıl eli kanlı olduğunu bütün boyutlarıyla teşhir etti. Mücadele korkuyu yendi; bunun ardından, tüm mücadele protokollerini kıran, Latin Amerika ve dünyayı sarsan gençliğin biat etmeyi, hürmet etmeyi reddeden uyanışı geldi. Bugün kendimizi, mücadelede ve barikatta pişmiş bir gençlik olarak hissediyoruz, özgürlüğe ulaşmak için yüreğimizi ve gözlerimizi ortaya koyuyoruz.
Bugün dünyanın gözü Kolombiya’da; cani hükümetin tüm sabote etme çabalarına rağmen, insan hakları örgütleri ve IACHR (Amerikalılar Arası İnsan Hakları Komisyonu), Kolombiya’daki duruma dair uyarılar yayımlıyor. Grev devam edecek, hem de şu veya bu siyaset liderinin veya sendika konfederasyonunun iradesinden bağımsız olarak. Devam edecek çünkü insanlar evlerinde ölümü beklemektense barikatta can vermeyi tercih ediyor. Ve greve katılanların sayısı artmaya devam edecek, çünkü her insanın bir açlık, aşağılanma ve yoksulluk öyküsü var ve her daim üzerimize örttükleri ölüm perdesi tamamen inene kadar durmayacağız. Duque düşecek. Zaman değişti; müzakere masasına oturmak için hükümete bir yalvarmadığı kalan grev komitesinin tüm önerilerine rağmen, sokaklarda çatışan insanlar süresiz grevi devam ettirmeye kararlı. Üretim durdurmayla, genel grevle, ön safların ve yerli muhafızların başı çekmesiyle prekaryayı, kamyon şoförlerini, gençleri, öğrencileri, LGBTİ+ topluluklarını, siyahları, greve liderlik eden öğretmenleri ve işçileri temsil eden ülke çapındaki bir buluşmada bir kurucu meclis önermek ve cani Duque hükümetinin derhal devrilmesini talep etmek elzem.
